Στην τρυφερή ηλικία των 14 ετών έκανα την πρώτη μου-απέλπιδα-προσπάθεια να καταπιαστώ με το Φελλίνι. Τότε το 8 κ 1/2 μου φάνηκε ακαταλαβίστικο, αν όχι ανούσιο. Ομολογώ λοιπόν πως ακόμη δεν το έχω ξαναδεί, αλλά κυρίως ότι λόγω αυτής μου της ιδιαίτερης εμπειρίας, απέφευγα για αρκετά χρόνια το Φελλίνι σχεδόν όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Το προχθεσινό βράδυ λοιπόν, όταν επέλεξα να μου προσφέρω απλόχερα το απόλυτο Fellini Christmas εξέπληξα μέχρι και τον ίδιο μου τον εαυτό.
Ξεκίνησα με το I Vitelloni που με μάγεψε. Με μάγεψε ο Φάουστο, ο Αλμπέρτο, με μάγεψε η ιταλική επαρχία και ο τρυφυλός της κόσμος. Κυρίως όμως με μάγεψε ο ίδιος ο Φελλίνι με το μοναδικό τρόπο που χειρίζεται το χρόνο, που μας αφηγείται μια ιστορία με πολλά πρόσωπα μέσα από ένα κοινό άξονα. Ο χρόνος επιμηκύνεται, η ζώη στην Ιταλική επαρχία μοιάζει ατελείωτη και η διέξοδος ανύπαρκτη. Και τελικά ο πραγματικός ήρωας θα τη βρει τη διέξοδο και η ζωή για τους υπόλοιπους συνεχίζεται...
Πάντοτε από τότε που γνώρισα τον κόσμο του Αντονιόνι έλεγα πως το πρώτο μου ταξίδι μου στο
χρόνο θα ήταν η Ιταλία του 50 και του 60. Και ο Φελλίνι μου χαρίζει μια ακόμη γεύση απ' αυτό τον κόσμο γεμάτη μίση, πάθη, έρωτες και το απόλυτο ρέτρο στυλ.
Ερωτευτείτε την Ιταλία, ερωτευτείτε το Φελλίνι και η ζωή θα συνεχιστεί ακόμη πιο όμορφη...
No comments:
Post a Comment