TAKE THE MONEY AND RUN

H εφετινή εξεταστική έχει παίξει βαρύνοντα ρόλο σε δύο καταστάσεις της παρούσας καθημερινότητας μου. Στη μιζέρια μου και στο πάθος μου για το δαιμόνιο Γούντι. Χθές μετά από μια ακόμη μίζερη μέρα...(Ουφ, 3 και σήμερα) απόλαυσα το Take the money and run.

Είναι η ταινία που έκανε το Γούντι γνωστό στο ευρύτερο κοινό. Μια κωμωδία καταστάσεων με φαρμακερές ατάκες υπόσχεται γέλιο μέχρι δακρύων. Ένας ''άμπαλος'' κακοποιός καρριέρας μπλέκει σε περιπέτειες που τελειωμό δεν έχουν... Δεν μπορεί να αντισταθεί στην ''έξι'' ίσως και φύση του προς το έγλημα και μας χαρίζει στιγμές απείρου κάλλους.

Δεν είναι όμως μόνο οι στιγμές είναι και οι ατάκες...Nα και μία για τα μάτια σας και μόνο που περιγράφει επακριβώς την ψυχολογία του αποτυχημένου κακοποιού.

He is always very depressed. I think that if he'd been a successful criminal, he would have felt better. You know, he never made the 'ten most wanted' list. It's very unfair voting; it's who you know.

Η σκηνοθεσία παίζει δεύτερέυοντα ρόλο, χαρίζοντας μας κάποια μπεργκμανικά πλάνα και υποστηρίζοντας κατάλληλα ένα σενάριο με ατάκες σε ρυθμό πολυβόλου.

Αγαπώ Γούντι...