Μπα όμως , τίποτα από αυτά δεν συνέβη. Αντίθετα το μοναδικό που με απασχόλησε είναι ο Μαύρος Κύκνος. Σε συζήτηση σήμερα αποφάσισα ‘’να ράψω το στόμα μου’’. Και τα κατάφερα. Κάπου όμως ανάμεσα στην ανωνυμία που προσφέρει ένα blog και στην περιέργεια μου από τα 4 και τα 5 αστεράκια που είδα αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας τα πολλά μου ερωτηματικά.
Βλέποντας την ταινία –σας παραπέμπω στην κριτική μου σε μια από τις πρώτες μου αναρτήσεις- αν και δεν βαρέθηκα, μπορώ να πω πως εξοργίστηκα. Θεωρώ πως καθήκον ενός θρίλερ είναι να εκπλήσσει το κοινό του και να άρει κάθε προβλεψιμότητα από τη δημιουργία του. Με το black swan ένιωθα να γνωρίζω τα πάντα πριν συμβούν. Βήματα τόσο γνώριμα για το υποψιασμένο κοινό που μονάχα 12χρονα μπορούν να ψαρώσουν και εν τέλει καταλήγουν την ταινία να θυμίζει παρωδία θρίλερ.
Επιπλέον η σκηνοθεσία επιθυμεί τόοοοσο έντονα να μας δώσει ένα κλασσικό αριστούργημα που καταλήγει υπερεμφατική δίχως προφανή ή μη αιτία. Μοιάζουν να βρίσκονται όλα στο κόκκινο. Πανοραμικά πλάνα, κοντινά στα πρόσωπα, γρήγορο μοντάζ περισσότερο κάνουν το όποιο σενάριο να χάνεται στη δίνη μιας σκηνοθετικής υπερπροσπάθειας. Και με τον τρόπο αυτό η ταινία μοιάζει με άνοστη σαλάτα κινηματογραφικών ρευμάτων και τάσεων που κάποιος δεν κατάφερε να αφομοιώσει στην εντέλεια.
Αναρωτιέμαι αν μονάχα εγώ βλέπω όλα αυτά. Η ανάρτηση μου λοιπόν αυτή πραγματοποιήθηκε εν είδει εξομολόγησης-συζήτησης. Περιμένω με αγωνία τις απαντήσεις σας…
Και το κινηματογραφικό νέο της ημέρας αφορά τους φίλους του James Bond. Το 23ο
‘’Μy name is Bond, James Bond’’ θα μας πει ο Daniel Craig. Το νέο είναι πως πίσω από την κάμερα θα βρίσκεται ο Sam Mendes. Ένας καταξιωμένος δημιουργός για ένα καταξιωμένο κατάσκοπο. Επειδή τα χρονάκια περνούν ας ελπίσουμε πως Ο Mendes θα χαρίσει στον Bond το λίφτινγκ που του χρειάζεται.
No comments:
Post a Comment