CINEMA

Μετά από ένα μεγάλο γεγονός, συνήθως έρχονται μία ή δύο μέρες ησυχίας. Αυτό ακριβώς συνέβη και σήμερα. Χτές είχαμε την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων Όσκαρ και σήμερα ολόκληρη η σινεφιλική ιντερνετική κοινότητα ασχολείται με προγνωστικά για τους νικητές. Έχω και εγώ τις απόψεις μου επί του θέματος... Αυτό όμως είναι ένα άλλο ζήτημα.

Όμως όσο υπάρχουν ταινίες, ο κινηματογράφος έχει πάντα νέα και πολλά μάλιστα. Σας μίλησα για τις δικές μου γουντιαλενικές βραδιές. Χτές διανύοντας μία από αυτές επιχείρησα να δώ την πρώτη του ταινία, το what's up tiger lilly. Πρόκειται για τη διασκευή μιας ιαπωνικής ταινίας. Μια διασκευή όμως αλά Γούντι. Παίζουν οι Ιάπωνες ηθοποιοί ντουμπλαρισμένοι. Ναι, καλά καταλάβατε, η Μαρία της Γειτονιάς δια χειρός Γούντι΄Αλεν. Και πραγματικά τον ειρμό που διαθέτει η Μαρία της Γειτονιάς ακριβώς αυτόν έχει και το what' s up tiger lilly.

Δεν είναι όμως μονάχα ο ανύπαρκτος ειρμός είναι και το περιεχόμενο. Στα πλαίσια της διασκευής, ο Γούντι Άλεν βάζει τη δική του πινελιά και μια γνήσια ταινία κατασκοπείας μετατρέπεται σε ταινία που περιστρέφεται γύρω από μια...αυγοσαλάτα. Και το πείραμα αποτυγχάνει παταγωδώς κινούμενη ανάμεσα στο αστείο και το γελοίο.

Ειλικρινά θα ήθελα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να αδράξω την ευκαιρία να γνωρίσω το Γούντι Άλεν στα νιάτα του. Το μυαλό του κινείται σε επίπεδα διαφορετικά, το χιούμορ του είναι κυριολεκτικά αξεπέραστο. Εδώ σίγουρα δεν είχε βρεί τον εαυτό του, σίγουρα η ταινία οριακά βλέπεται, θα βρείτε όμως ψίγματα ενός μοναδικού ταλέντου που μας απασχολεί ακόμη μετά από πάνω από 40 χρόνια.

Α, (όλο ξεχνάω σήμερα, σίγουρα φταίει το συλλογικό εργατικό) μου κέντρισε το ενδιαφέρον η ταινία Kokuhaku του Tetsuya Nakashima (http://www.imdb.com/title/tt1590089/). Είναι φετινή, αλλά αγνώστων λοιπών στοιχείων. Παρακαλώ όποιον την έχει δει να προβεί αμέσως σε comment ή σε mai στο sgourg@hotmail.com

Καλό σας βράδυ