O ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ

Δεν ξέρω τι λέει σε σας και για σας το Όσκαρ buzz γύρω από το λόγο του βασιλιά. Σε μένα μίλησε η ίδια η ταινία και μου χάρισε μια ιδιαίτερα ευχάριστη σινεφιλική εμπειρία. Η ταινία με κοίταξε στα μάτια και με απόλυτη αξιοπρέπεια και δε μου ψιθύρισε πως αποζητά ένα ή περισσόερα Όσκαρ, αλλά πως με σεβόταν και ήθελε να μιλήσει σε εμένα προσωπικά τόσο όσο θέλει να μιλήσει και στον καθένα από σας.

Η σκηνοθεσία δεν ''πατά'' στην πεπατημένη, αλλά διαφοροποιείται με το δικό της τρόπο από τα χολιγουντιανά στερεότυπα. Αυτό όμως που κάνει την ταινία μοναδική είναι το σενάριο της. Ένας βασιλιάς που τραυλίζει μετατρέπεται από τον απόλυτο αντιήρωα στον ήρωα μιας ολόκληρης χώρας. Και αυτή η μεταμόρφωση κατφέρνει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού. Πιστέψτε πως δεν θα χάστε το χρόνο σας βλέποντας έναν τραυλό να προσπαθεί να μιλήσει -όπως άκουσα από κάποιον βγαίνοντας από την αίθουσα- αλλά θα κερδίσετε μια ιστορία που μιλά για το θάρρος και τη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής. Φυσικά την παράσταση κλέβουν, ακόμη και από το υπέροχο σενάριο, οι πρωταγωνιστικές ερμηνείες. Ο Colin Firth είναι το ''αρνάκι που έγινε στρίγγλος'' ή αλλιώς ο αντιήρωας που μεταμορφώνεται σε ήρωα και ο Geoffrey Rush δίνει το απόλυτο ρεσιτάλ στο ρόλο του ιδιόρρυθμου πλην καλόψυχου λογοθεραπευτή.

Σίγουρα δεν έχουμε να κάνουμε με ένα αριστούργημα καθώς διατηρεί το φλατ της ύφος καθόλη τη διάρκεια της και δεν καταφέρνει να απογειώσει συναισθήματα και καταστάσεις. Λέμε όμως ναι σε ταινίες που δίνουν βάση στη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης και μας κάνουμε να πιστεύουμε πως μπορούμε να γίνουμε kings of the world.